Το κιτ ξεκουραζόταν πολύ καιρό τώρα στο ντουλάπι με το στοκ και ήρθε αυτό το group build να το βγάλει στην επιφάνεια κι να του δώσει πρώτη προτεραιότητα.

Το κιτ της Revell όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες δεν προσφέρει και πολλά και η γενικότερη εικόνα και λεπτομέρεια με δυσκολία πείθει για το ότι είναι της εν λόγω εταιρίας μιας και έχω πολύ καλύτερες εντυπώσεις από άλλα κιτ.

Η χάραξη είναι βαθιά, το πιλοτήριο χωρίς λεπτομέρειες και γενικά το κιτ δεν προδιαθέτει για πολλά προσφέροντας τα βασικά. Από τις πρώτες εντυπώσεις η εφαρμογή είναι καλή οπότε πάμε μάλλον σε μια ευχάριστη και γρήγορη κατασκευή. Δεν θα κάνω τροποποιήσεις ή βελτιώσεις και η καλύπτρα θα μείνει κλειστή. Φθορές δεν θα κάνω ιδιαίτερες ίσως και καθόλου (θα εξαρτηθεί από την διάθεση της στιγμής) καθώς στην ιστοσελίδα της ΠΑ αλλά και αλλού έχω δει αρκετές φωτογραφίες με καθαρά αεροσκάφη.
Το Τ-2 ξεκίνησε την καριέρα του σαν μονοκινητήριο (μοντέλο Α) και η ιστορία του ξεκινά την δεκαετία του '50 σαν εκπαιδευτικό για το Αμερικάνικο Ναυτικό. Χρησιμοποιώντας συστήματα από άλλα αεροσκάφη (πτέρυγα από FJ-1 και σύστημα ελέγχου από Τ-38C) ήταν ένα απλό, οικονομικό και εξαιρετικά αξιόπιστο αεροσκάφος. Το μοντέλο Β εισήγαγε δύο κινητήρες ενώ στο C τοποθετήθηκαν οι J85-GE-4. Στο τελευταίο μοντέλο στηρίζεται και η έκδοση Ε που παρέλαβε το 1974 η Ελλάδα με επιπλέον χαρακτηριστικό την δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού για ελαφρύ βομβαρδισμό και εγγύς αεροπορική υποστήριξη (σαν δευτερεύοντα ρόλο σε περίπτωση πολέμου). Η ΠΑ παρέλαβε από τα αποθέματα του USN και 5 Τ-2C όταν ο τύπος αποσύρθηκε από την αμερικάνικη υπηρεσία.
Το αεροσκάφος ήταν ένα σύγχρονο για την εποχή του εκπαιδευτικό με εξαιρετικά πτητικά χαρακτηριστικά και επιδόσεις που έβαζαν τότε τους πιλότους απευθείας στα μαχητικά πρώτης γραμμής με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης. Σήμερα όμως έχει μείνει πίσω κυρίως στον τομέα των ηλεκτρονικών και της δυνατότητας να προσομοιώνει το πιλοτήριο και τα όπλα των σύγχρονων μαχητικών. Αν και υπήρξαν παλαιότερα σκέψεις για αντικατάσταση και παρά την εκπόνηση σχετικού εξοπλιστικού προγράμματος αυτό δεν προχώρησε. Μια λύση μείζονος εκσυγχρονισμού σήμερα μοιάζει λογικότερη και εφικτότερη οικονομικά αξιοποιώντας και τον καλό δείκτη αξιοπιστίας του τύπου.....

Ακολουθεί η κατασκευή....

Η συναρμολόγιση προχώρησε γρήγορα, άλλωστε τα κομμάτια δεν ήταν πολλά. Από το κοκπιτ δεν έβγαλα φωτογραφίες καθώς δεν έχει και τίποτα να δείξω. Τα όργανα είναι σε χαλκομανίες και θα μπουν σε επόμενο στάδιο. Έτσι αφού κόλλησα τα δύο μισά της ατράκτου, έβαλα τα φτερά τους αεραγωγούς και τα ακροφύσια των κινητήρων. Έγιναν και τα σχετικά τριψίματα και έφτασα ως εδώ:

Ακολουθούν στοκαρίσματα στα σημεία ένωσης των πτερύγων με την άτρακτο και φυσικά στα βαθουλώματα στο άνω μέρος της πτέρυγας...

Στοκαρίσματα με ξυλόστοκο στην ένωση των πτερύγων με την άτρακτο και με υγρό μοντελιστικό στους αεραγωγούς, ακροφύσια και φυσικά στα βαθουλώματα στις πτέρυγες (σε αυτό το σημείο ήθελε πολλές στρώσεις). Ο ξυλόστοκος που έχει λερώσει το μοντέλο φεύγει εύκολα με νεράκι.

Έγιναν και τα τριψίματα και νομίζω ότι τώρα τα βαθουλώματα στις πτέρυγες είναι οκ.
Επίσης πρόσθεσα δύο μικρούς αεροφράκτες στα αερόφρενα εκατέρωθεν της ατράκτου. Για να τα φτιάξω έκοψα κομμάτια από πλαστικό ποτηράκι από σετ καφέ μιας χρήσης. Διακρίνονται στις φωτογραφίες από τα μπλέ σημάδια που έχουν επάνω τους.
Και επειδή ανώτερη τέχνη από την βλακεία δεν υπάρχει.... ξέχασα να φωτογραφίσω την κάτω πλευρά και την έβαψα πρώτο χέρι...

Αφού τοποθέτησα την καλύπτρα προχώρησα με το βάψιμο. Με την σειρά που τα έβαψα τα χρώματα είναι: 28 πολύ ανοικτό γκρι, 117 ανοικτό πράσινο, 118 καφέ και 116 σκούρο πράσινο. Οι οδηγίες για το σχέδιο της παραλλαγής είναι σχετικά ακριβείς και σε συνδυασμό με φωτογραφικό υλικό από την σελίδα της ΠΑ βγαίνει εύκολα. Σημείο προσοχής πίσω από τους κινητήρες το σχέδιο λέει να βαφτεί σε αλουμίνιο ενώ στο πραγματικό συνεχίζει και εκεί η παραλλαγή. Πάντως το μοντέλο ήθελε πολύ στόκο, περισσότερο από όσο είχα εκτιμήσει αρχικά.....

Μπήκαν τα ντεκόλ, τα σκέλη προσγείωσης (βαμμένα με Νο 22) και κάποια φιξαρίσματα και έτοιμο:

Το άφησα καθαρό γιατί η γράμμωση του μοντέλου δεν ήταν λεπτομερής και όση έχει είναι πολύ βαθιά οπότε οι "φθορές" ίσως έδειχναν πολύ έντονα το θέμα με τις γραμμώσεις. Άλλωστε υπάρχουν πολλές φωτογραφίες με καθαρά αεροσκάφη.
Τα ντεκόλ στις δεξαμενές στις πτέρυγες ήταν μεγάλη ταλαιπωρία αφενός δεν έστρωναν με τίποτα αφετέρου φαινόταν έντονα και άσχημα το διάφανο ανάμεσα στις πορτοκαλί λωρίδες. Ακολουθώντας μια μάλλον ριψοκίνδυνη πρακτική αφού πρώτα με πολύ βελτιωτικό τα σταθεροποίησα στην θέση τους στην συνέχεια με κοπίδι απομάκρυνα ότι περίσσευε.
Κατασκευάζοντας το εν λόγω κιτ εκτίμησα ακόμη περισσότερο τις αεροδυναμικέ γραμμές του και πιστεύω ότι με ένα εκσυγχρονισμό μπορούν άνετα να καλύψουν τις ανάγκες της Π.Α. γι ακόμα είκοσι χρόνια.

Αυτό που σίγουρα θα μου μείνει είναι το πολύ στοκάρισμα..... 

Μπράβο ωραίο βγήκε. Εγώ δεν είχα την υπομονή να το συνεχίσω.