Μετα απο το Μαυρο μαργαριταρι του "Stamkos"
...ακομα ενα ιστιοφορο και απο μενα...
Το κιτ ειναι απο την Revell στην 1/110 και αναπαριστα το Μπάουντι (HMS Bounty).
Και λιγα λογια για το στορυ απο την Βικιπαιδεια..
Το Βασιλικό Ναυτικό είχε αγοράσει το Μπάουντι (HMS Bounty) για έναν μονάχα σκοπό: Έπρεπε να ταξιδέψει μέχρι την Ταϊτή,
να συλλέξει μερικά δείγματα αρτόκαρπων, και να τα μεταφέρει στις Δυτικές Ινδίες, με την ελπίδα ότι ο αρτόκαρπος
θα μπορούσε να αποτελέσει φθηνή, αλλά πλούσια σε ενέργεια τροφή για τους σκλάβους.
Στις 23 Δεκεμβρίου του 1787 το Μπάουντι απέπλευσε από το Σπίτχεντ με προορισμό την Ταϊτή.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, λόγω δυσχερών καιρικών συνθηκών το ιστιοφόρο άλλαξε πολλές φορές πορεία
και συνάντησε τρομερές δυσκολίες. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Μπλάι, για καθαρά προσωπικούς λόγους,
αντικατέστησε τον πλοηγό του πλοίου Τζον Φρέιερ, με τον Φλέτσερ Κρίστιαν, διαταράσσοντας τις σχέσεις του πληρώματος
με τον καπετάνιο. Το Μπάουντι έφτασε στην Ταϊτή στις 26 Οκτωβρίου 1788, ύστερα από δέκα μήνες ταξιδιού.
Ο Μπλάι και το πλήρωμα του έμειναν πέντε μήνες στην Ταϊτή, συλλέγοντας 1.015 δέντρα αρτόκαρπων.
Ο Μπλάι επέτρεψε στο πλήρωμα να διαμείνουν στην ακτή για να φροντίζουν τους αρτόκαρπους.
Το πλήρωμα προσαρμόστηκε στα ήθη και έθιμα των Ταϊτινών, πολλοί ναύτες έκαναν παραδοσιακά τατουάζ,
ενώ μερικοί, όπως και ο υποπλοίαρχος Φλέτσερ Κρίστιαν, παντρεύτηκαν Ταϊτινές γυναίκες.
Η ανταρσία του ΜπάουντιΣτις 4 Απριλίου 1789, ύστερα από πέντε μήνες διαμονής στην Ταϊτή, το Μπάουντι απέπλευσε με το φορτίο από αρτόκαρπους.
Η ανταρσία του Μπάουντι έλαβε χώρα στις 28 Απριλίου του 1789.
Η ανταρσία οργανώθηκε από τον Φλέτσερ Κρίστιαν κατά του κυβερνήτη του πλοίου Γουίλιαμ Μπλάι.
Οι ναύτες υπέκυψαν στην ειδυλλιακή ζωή που πίστεψαν ότι θα τους χάριζε η μόνιμη εγκατάστασή τους σε τροπικά νησιά
στον Ειρηνικό ωκεανό και αντέδρασαν στη σκληρότητα του κυβερνήτη τους.
1.300 μίλια περίπου δυτικά της Ταϊτής, κοντά στα Τόνγκα, ξέσπασε η ανταρσία.
Ο Φλέτσερ Κρίστιαν και πολλοί από τους υποστηρικτές του μπήκαν στην καμπίνα του Μπλάι,
τον ξύπνησαν και τον έσυραν μέχρι το κατάστρωμα.
Όταν ο Μπλάι παρακάλεσε τον Κρίστιαν να γίνει λογικός, ο Κρίστιαν του απάντησε "Είμαι στην κόλαση, είμαι στην κόλαση!".
Παρά τα σκληρά λόγια και τις απειλές που ακούστηκαν και από τις δύο πλευρές, το πλοίο καταλήφθηκε αναίμακτα
και προφανώς χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση από τους πιστούς υποστηρικτές του καπετάνιου, εκτός από τον Μπλάι τον ίδιο.
Από τους 42 άντρες που βρίσκονταν στο πλοίο, πέρα από τον Μπλάι και τον Κρίστιαν, οι 18 "προσυπέγραψαν" την ανταρσία,
δύο έμειναν παθητικοί και 22 παρέμειναν πιστοί στον Μπλάι.
Οι αντάρτες διέταξαν τον Μπλάι, και πέντε ακόμα μέλη του πληρώματος να μπουν σε μία μικρή εφεδρική βάρκα του πλοίου.
Πολλοί, όμως, άλλοι άντρες, που ήταν πιστοί στον Μπλάι εθελοντικά ακολούθησαν τον καπετάνιο,
καθώς γνώριζαν πως διαφορετικά θα θεωρούνταν ως στασιαστές.
Μερικοί αντάρτες, στη συνέχεια, εγκαταστάθηκαν στην Ταϊτή το 1789, ενώ άλλοι στις Νήσους Πίτκαιρν μαζί με μερικούς Ταϊτινούς.
Οι απόγονοι αυτών των ανταρτών και Ταϊτινών εξακολουθούν να ζουν στα Πίτκαιρν ακόμη και σήμερα.
Ο Μπλάι και το πλήρωμα των 18 ανδρών που τον ακολούθησε, αφού έκανε ένα επικό και πολυτάραχο ταξίδι μέχρι το Τιμόρ,
επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατήγγειλε την ανταρσία.