Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αφαίρεσης του μηχανισμού αναδίπλωσης των πτερύγων με πολύ τρίψιμο και επαναχάραξη των γραμμώσεων.


ομοίως και οι κεραίες του IFF


Σχετικά με το ρινιαίο σκέλος θα χρησιμοποιήσω περισσευούμενο από F-5 αλλά θα το επιμηκύνω. Στο μεταξύ έκλεισα στην φωλιά του το πίσω άνοιγμα πρώτα με ξυλόστοκο όπως φαίνεται στην φωτογραφία για να μην έχει κενό και μετά έβαλα την θήρα σε κλειστή θέση (θα την δείτε σε άλλη φωτογραφία προσεχώς....)


Για τα κύρια σκέλη.... πανικός .... χάος .... κανιβαλισμένα σκέλη από Tornado.... τροχοί από F-16.... οι θήρες και οι φωλιές άνω κάτω.... 
Θα επανέλθω μόλις.... συνέλθω.... 

Μπράβο ρε Γιώργο...η "ραφή" στις πτέρυγες δεν φαινεται καθολου !

Το κοκπιτ
Όπως έχω ήδη αναφέρει η έκδοση L αφορούσε είτε σε μονοθέσια είτε σε διθέσια αεροσκάφη με το πίσω πιλοτήριο να καταλαμβάνει ΧΟΣ (χειριστής οπλικών συστημάτων) όπως στα F-4. Στο what if σενάριο η ΠΑ επέλεξε την διθέσια πρόταση (την οποία και η κατασκευάστρια Northrop προωθούσε πιο έντονα από το μονοθέσιο). 
Το συγκεκριμένο κιτ καθώς αφορά σε missionized D των Αμερικανών πεζοναυτών προσφέρεται ιδιαίτερα για την μετατροπή στο διθέσιο L.

Γιώργο πολύ καλό το πιλοτήριο! Δεν μου λες, τις ενδείξεις στις οθόνες πως τις έκανες;

Πρόοδος εργασιών με τις φωλιές των κύριων σκελών.
Στο σημείο που φαίνεται με τα μπλε βέλη κόπηκαν τα τρίγωνα που ήταν στην θέση αυτή και πατούν τα πτερύγια των AIM-7 Sparrow όταν μεταφέρονται στους πυλώνες της ατράκτου. Το L δεν μετέφερε εκεί Sparrow. Τα κομμάτι κρατήθηκαν για να κολληθούν στην συνέχεια με το έξω μισό των μπροστινών θηρών. Με κόκκινο βέλος το άγκιστρο ανάσχεσης ολόκληρο όπως είναι στο ναυτικό αεροσκάφος.


Στην συνέχεια αφού κόπηκαν οι μπροστινές θύρες στην μέση (κατά μήκος) το εσωτερικό κομμάτι κωλύθηκε όπως φαίνεται στους μπλε κύκλους και το κενό από κάτω τους το γέμισα με ξυλόστοκο (θα το δούμε σε επόμενες φωτογραφίες). Με τον τρόπο αυτό μίκρυναν οι φωλιές των κυρίων σκελών για να ταιριάζουν με το ελαφρύτερο και απλούστερο σύστημα προσγείωσης του L και ταυτόχρονα να επιτρέπουν την μεταφορά φορέα MER στον κεντρικό πυλώνα της ατράκτου. Με κόκκινο βέλος το άγκιστρο ανάσχεσης μετά το κόντεμα για την έκδοση L.


Και κάτι ακόμα ως γενική παρατήρηση. 
Το κιτ είναι το πλέον κατάλληλο για την έκδοση L και με εξαιρετική λεπτομέρεια αλλά θέλει πολύ, πάρα πολύ προσοχή στην συναρμολόγηση λόγω πολλών κομματιών για την άτρακτο και ο κίνδυνος στραβού κολλήματος ελοχεύει. Ευτυχώς για μένα όλα πάνε καλά έως τώρα....

Χρήστος έγραψε:

Γιώργο πολύ καλό το πιλοτήριο! Δεν μου λες, τις ενδείξεις στις οθόνες πως τις έκανες;

είχε ντεκόλ το κιτ.

Χρήστο, Ζαρκ ευχαριστώ για τα σχόλια.

Γιωργο το χουκ το εβγαλες???Εγω στην θεση σου θα το κρατουσα πρωτον γιατι υπαρχει στα αεροδρομια εγκατασταση συρματοσχοινου και δευτερον ειναι στανταρ επιλογη για ολα τα αφη της αεροπορειας ασχετα αν το χρησιμοποιουν ή οχι!!!!!!Αν το κρατησες απλα αγνοησε με

το κράτησα πιο κοντό, δες το τελευταίο μου ποστ στην προηγούμενη σελίδα.

Ένα διαφημιστικό της Northrop του 1981 με μια ενδιαφέρουσα διαμόρφωση οπλισμού για βομβαρδισμό. 
Διθέσιο όπως συνήθως το προωθούσε και με μια γενική περιγραφή της πρότασής της.

πηγή: http://p-d-m.livejournal.com/118413.html με περισσότερες φωτογραφίες και σύγκριση επιδόσεων με το F/A - 18 του ναυτικού

Πλούσια φορτωμένο!

Συνέχεια με την κατασκευή, με την βασική δομή του αεροσκάφους έτοιμη. 
Ολοκληρώθηκε και το σύστημα προσγείωσης:
- με μπλε βέλος κομμάτια από F-5 (το ρινιαίο επιμηκυνμένο κατά 30%)
- με πράσινο βέλος το κομμάτι από F-15E (αμορτισέρ από την καλύπτρα)
- με κόκκινο βέλος κομμάτια από Tornado (τροποποιημένα ελαφρώς....) 

Επίσης με μπλε βέλος πυλώνες από F-5 όπου θα τοποθετηθούν ράγες από F-16 για τους AIM-9 Sidewinder.οι εν λόγω πυλώνες δεν είναι μόνο για Α-Α όπλα (όπως στα F-16 οι αντίστοιχοι) αλλά για μια ποικιλία οπλισμού τόσο Α-Α όσο και Α-Ε. (Α= αέρος, Ε= εδάφους)

Τοποθετήθηκαν οι ρόδες από F-16 στα κύρια σκέλη, οι θήρες στις φωλιές του  συστήματος προσγείωσης και βάφτηκε με Humbrol Νο 140 ο κώνος του ραντάρ. Επίσης από F-16 μπήκαν και οι ράγες των AIM-9 Sidewinder στους (έξτρα σε σχέση με την ναυτική έκδοση) πυλώνες Νο 2 και 10 (εξωτερικοί υποπτέρυγοι)


Στην τελευταία φωτογραφία σε κόκκινο κύκλο η θύρα (και αντίστοιχα στην άλλη πλευρά) με τις τροποποιήσεις. Είναι η μισή της αρχικής κομμένη κατά μήκος (η άλλη μισή κολλήθηκε κλειστή και από κάτω το κενό γεμίστηκε με στόκο όπως είδαμε σε προηγούμενο ποστ) με προέκταση το κομμάτι που κόπηκε από της φωλιές (όπου "πατούσε" το πτερύγιο των AIM-7 Sparrow και επίσης το κόψιμο του τα ανέφερα σε προηγούμενο ποστ). Κολλήθηκαν να ανοίγουν προς την εξωτερική πλευρά της ατράκτου για να επιτρέπουν την μεταφορά MER στον κεντρικό πυλώνα. Ανάλογης διαρρύθμισης ήταν και οι αντίστοιχες θύρες στο YF-17.

Αφυσικο μου φαινετε με αυτα τα σκελη καθωτι θαυμαστης του αφους και εχοντας φτιαξει κανα 5αρι αλλα ειπαμε γουατιφ...Γιωργο καλα πας ωραιες σκρατσιες!

Η παραλλαγή

Στο μυαλό μου έπαιξαν πολλά σενάρια.... επικράτησε στο τέλος η κεντρική ιδέα το σχέδιο να είναι ταιριαστό με το επιχειρησιακό περιβάλλον, έτσι απορρίφθηκαν κάποιες "εξωτικές" ιδέες που ναι μεν εντυπωσιακές αλλά δεν θα τις βλέπαμε ποτέ στο Αιγαίο. Είπαμε "what if" όχι "what ever" είναι το θέμα. Επίσης αποφάσισα να καταφύγω (στο αρκετά μεγάλο) στοκ από χρώματα που έχω και για καθαρά πρακτικούς λόγους (δύσκολο στρώσιμο με πινέλο) να αποφύγω αναμίξεις.

Έτσι κατέληξα να κρατήσω το σχέδιο όπως είχε η Northrop βάψει το πρόπλασμα του L και σε κάποια φάση και το YF-17 (όταν χρησιμοποιήθηκε ως πρωτοτυπο του F-18)  αλλά να αυτοσχεδιάσω λίγο με τα χρώματα με έμπνευση από aggressors. Το σχέδιο μου άρεσε γιατί το κόψιμο της παραλλαγής κατά μήκος ειδικά στο μπροστινό μέρος του αεροσκάφους δίνει ένα πιο δυναμικό look.
Η επιλογή των χρωμάτων είναι η εξής (όλα Humbrol):
Κάτω No 147 (ανοικτό γκρι)
Πάνω βασικό Νο 64 (γκρι) και παραλλαγή με Νο 89 (γαλάζιο στο ρώσικα κοκπιτ) και Νο 157 (aegean blue των Mirage F-1) ή εναλλακτικά λιγότερο πιθανό αν και θα κριθεί στο φινάλε Νο 144  (το σκούρο γαλάζιο των Mirage 2000).

Σύντομα και φωτογραφίες με τα δύο βασικά (πάνω και κάτω)....

Ποια Μοίρα;


Ε να μην μείνει σκέτο, να βάλει τα χρώματα μιας μοίρας. Θυμίζω ότι μιλάμε πάντα για τέλη δεκαετίας 80 (ή αρχές 90) και με δεδομένο το γεγονός ότι η εισήγηση κατατέθηκε τον Ιούλιο του 1983 (άσχετα που την απόφαση την πήραμε 1 χρόνο μετά τον Αύγουστο του 1984) μια έγκαιρη απόφαση θα επέτρεπε παραδόσεις 5 χρόνια μετά δηλαδή τέλη 1988 οπότε πρώτη επιχειρησιακή μοίρα αρχές 1989. 
Με βάση τα ανωτέρω, την πραγματική ιστορία (μην ξεφύγουμε τελείως) και τα διαθέσιμα ντεκόλ έχουμε τρία σενάρια και ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ για την τελική επιλογή:

Σενάριο Α
Μοίρα 346 Ιάσων.
Η δεύτερη μοίρα που στην πραγματικότητα εξοπλίστηκε με F-16 στο what if θα έπαιρνε τα F/A-18L. Έχω ντεκόλ για το επετειακό των 15 ετών - 40.000 ωρών με σκοπό να φτιάξω F-16. όμως έχω αμφιβολίες  για το κατά πόσο η ζωγραφιά στο κάθετο σταθερό θα κάτσει καλά γιατί θυμάμαι σε έκθεση που έχω το έχω δει του συνάδελφου μοντελιστή του είχε κιτρινίσει. Λέω λοιπόν να χρησιμοποιήσω το έμβλημα του Ιάσονα με την περικεφαλαία και το σπαθί και να αφήσω το επετειακό στην άκρη (το F-16 τότε θα το κάνω 330 Κεραυνός που επίσης έχω).

Σενάριο Β
Μοίρα 332 Γεράκι.
Η δεύτερη μοίρα που στην πραγματικότητα εξοπλίστηκε με Mirage 2000. Υποθέτουμε ότι με δεδομένο ότι η ΠΑ κάλυψε τον αριθμό των 120 μαχητικών με το F/A-18L και ότι εκείνη την εποχή τα Mirage F-1CG κρίνονταν ακόμα επαρκεί σαν αναχαιτιστικά η αγορά των Mirage 2000 μετατέθηκε την δεκαετία του 90 (και ίσως κατευθείαν στο μοντέλο -5 που η Ταϊβάν παρέλαβε το 1997). Οπότε πάμε σε ένα πιο εντυπωσιακό διάκοσμο αξιοποιώντας και κάποια ντεκολ του κιτ από την VMFA(AW)-533 "HAWKS" με σκακιέρα μπλε άσπρο στα πηδάλια στα κάθετα σταθερά, εσωτερικά αυτών γεράκια σε εφόρμηση και εξωτερικά μοιρόσιμο της 332.

Σενάριο Γ
Μοίρα 335 Τίγρης
Ο επαρκείς αριθμός αεροσκαφών 3ης γενιάς επιτρέπει και την γρηγορότερη απόσυρση των F-104G. (Τα Α-7Ε όταν έγιναν διαθέσιμα δόθηκαν σε άλλες μοίρες...) Οπότε χρώματα τίγρη για τα πηδάλια στα κάθετα σταθερά και εσωτερικά αυτών αφήνοντας τα στο βασικό χρώμα γκρί Νο 64 τοποθετώ κεφάλια τίγρη σε μέγεθος νομίσματος 1€ και απόχρωση No 144 ( από επετειακό Mirage 2000 της heller).

Τι λέτε? Ποίο κατά την γνώμη σας ταιριάζει περισσότερο στο What if σενάριο? Ποιό θα σας άρεσε πιο πολύ?

ΜΟΥΡΓΑ έγραψε:

http://www.hellasarmy.gr/haf_unit.php?id=345m

Το θέμα είναι ότι δεν έχω σχετικά ντεκόλ αλλά και το ότι η εν λόγω μοίρα είχε μέχρι το 2002 τα Α-7Η ενώ το αεροσκάφος που φτιάχνω θα άφορα πολύ νεώτερη περίοδο

Γιώργο πιστεύω οι επιλογές που προτείνεις είναι όλες πολύ ωραίες και η κάθε μία έχει μία λογική what if.
Προσωπικά, αν επιτρέπεται, θα επέλεγα ένα από τα δύο πρώτα σενάρια. Το τρίτο ίσως να ήταν λίγο παραπάνω φανταχτερό κατά την γνώμη μου. Ίσως το σενάριο της 332 να είναι πιο ισορροπημένο σαν διάκοσμος. Ούτε υπερβολικό ούτε όμως και απλό. Ελπίζω να βοήθησα.
Όπως και να έχει, από ¨ιστορική ακρίβεια¨ το έχεις κουμπώσει για όλα τα ενδεχόμενα.

Η δευτερη επιλογή σου (332) μου φαινεται ποιο εντυπωσιακή...αλλά...λογο εντοπιότητας θα ελεγα και την 335...

Αυτος ο Low viz τιγρης μου εκανε κλικ.
Και κλακ μη σου πω.
και λογω συμπαθειας στο γλυκουλι αιλουρο ψηφιζω κι εγω 335Μ

Μιάς και η 335 ήταν ήδη μοίρα κρούσης, και τα F-104G δεν ήταν φτιαγμένα για αυτή την δουλειά, πέρα από τις ιδιοσυγκρασικές τους ιδιοτροπίες, μου φαίνεται απολύτως λογικό να ήταν μια από τις πρώτες μοίρες που θα εξοπλιζόταν με το νέο μαχητικό πολλαπλού ρόλου.
Άρα ψηφίζω 335 κι εγώ! (Και λόγω συμπάθειας για την αρχαιότερη Μοίρα της ΠΑ, που είναι και δίπλα μας! )

 Η παραλλαγή .... τελική

Αφού το έβαψα όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενο ποστ (όλα Humbrol) κάτω No 147 (ανοικτό γκρι) και πάνω βασικό Νο 64 (γκρι). Έκανα την παραλλαγή με Νο 89 (γαλάζιο στο ρώσικα κόκπιτ) και Νο 157 (aegean blue των Mirage F-1) ακολουθώντας κατά προσέγγιση (και κατά τις διαθέσεις μου) το σχέδιο της παραλλαγής του προπλάσματος της Northrop. Μόλις όμως έβαλα το πρώτο χέρι το αποτέλεσμα μου φάνηκε τελείως "ξένο" σε σχέση με το επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου και έτσι στο δεύτερο χέρι έβαλα πάνω στο 89 το 87 και πάνω στο 157 το 144  (το σκούρο γαλάζιο των Mirage 2000). καθότι βάφω με πινέλο και το κάθε χέρι χρώμα είναι πολύ "λεπτό" δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη απόχρωση που τελικά μου άρεσε πάρα πολύ. 

Ωραια "παει" Γιωργο"...!!!

Μια χαρα φιλε αυτο ειναι aegean blue scheme!!!!!

Τώρα σχετικά με την Μοίρα της οποίας τα χρώματα θα φορέσει. Από τα 3 σενάρια που είχα θέσει υπόψη σας τελικά αυτό της 346 δεν συγκέντρωσε τις προτιμήσεις οπότε με βοήθησε και εμένα να το βγάλω εκτός. Έτσι έμεινα  με το δίλημμα 332 ή 335. Η 335 εκτός από τις προτιμήσεις των περισσοτέρων έχει και ένα ισχυρό συναισθηματικό στοιχείο λόγω ιστορίας και "εντοπιότητας" από την άλλη πολυφορεμένα τα θέματα με τίγρη. Τελικά από την δύσκολη επιλογή με έβγαλε η ιστορική έρευνα καθότι θέλω το θέμα μου να κουμπώνει σωστά με τα πραγματικά δεδομένα.
Πάμε λοιπόν πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 80  τότε η ΠΑ είχε βασικά δύο κατηγορίες μαχητικών: περίπου 150 F-4, A-7H και Mirage F-1CG και τον υπόλοιπο στόλο αποτελούμενο από δεκάδες F-5A και F-104G. Ειδικά ο αριθμός των τελευταίων ενισχύθηκε σημαντικά την εν λόγω περίοδο από παραχωρήσεις ολλανδικών και γερμανικών αεροσκαφών κάτι που επέτρεψε την οριστική απόσυρση των τελευταίων F-84F το 1983 !!! Το ζήτημα τότε για την ΠΑ ήταν οι αριθμοί καθώς η Τουρκία διέθετε μια αεροπορία με πάνω από 450 αεροσκάφη. Για τον λόγο αυτό η ΠΑ τα μαχητικά της "αγοράς του αιώνα" τα ενέταξε σε νέες μοίρες, που συγκροτήθηκαν τότε, καθότι στην ουσία δεν αντικατέστησαν κανένα τύπο από τους ήδη υπηρετούντες. Τα F-104G λοιπόν εκείνη την περίοδο αποτελούσαν ισχυρό συμπλήρωμα της αποτρεπτικής μας ικανότητας παρά τις ιδιαιτερότητες του τύπου.... Η ανατροπή στις αρχές της δεκαετίας του 90 του διεθνούς γεωπολιτικού σκηνικού (κατάρρευση ανατολικού μπλοκ) και η συνακόλουθη μείωση των οροφών των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη επέτρεψε τελικά την γρηγορότερη απόσυρσή τους από ότι σχεδιαζόταν και την αντικατάστασή τους με τα σαφώς ικανότερα στον ρόλο του βομβαρδισμού (αλλά και .... στην πτήση) Α-7Ε. Συνεπώς αν δεν ήταν τα A-7E τα F-104G  θα έμεναν και άλλο σε υπηρεσία όπως έγινε στην Τουρκία.
Από την άλλη, για το what if σενάριο, το F/A-18L ήταν πιο ακριβή πρόταση από F-16 και Mirage 2000 και η παραγγελία των 120 θα εξαντλούσε τις οικονομικές δυνατότητες για απόκτηση αεροσκαφών 3ης γενιάς. Οπότε η αγορά των Mirage 2000 (απαραίτητη στρατηγικά αλλά και σε τακτικό επίπεδο κούμπωνε καλύτερα με τα F/A-18L) θα πήγαινε χρονικά στα μέσα της δεκαετίας του 90 κατευθείαν για το -5 μοντέλο, άλλωστε τα Mirage F-1CG κρατούσαν ακόμα καλά. Επίσης με ρυθμούς παραγωγής 12 αεροσκαφών το έτος ο ρυθμός εισαγωγής των νέων μαχητικών δεν θα ήταν τόσο γρήγορος που να επέτρεπε την απόσυρση των F-104G πριν γίνουν διαθέσιμα τα Α-7Ε.
Οπότε συνδυάζοντας όλα τα δεδομένα το σενάριο της 332 είναι αυτό που επιλέγω καθότι ταιριάζει καλύτερα με τα ιστορικά δεδομένα.
Έτσι μετά την 330 και 331, η 332 "Γεράκι" γίνεται η 3η Μοίρα της ΠΑ με το νέο μαχητικό και το 1993 συμμετέχει στην πρώτη της ΝΑΤΟική άσκηση με έναν εντυπωσιακό διάκοσμο του ενός εκ των συμμετεχόντων αεροσκαφών και κερδίζει τις εντυπώσεις σε όλα τα επίπεδα..... αναμένεται η συνέχεια....