Πρόλογος.

Ομολογουμένως μια από τις πιο καλές ταινίες με θέμα τα υποβρύχια είναι «Το Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη», στηριγμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Tom Clancy.  Η Revell, πριν από αρκετά χρόνια, κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό μια σειρά με τα κυριότερα πλοία, υποβρύχια και αεροπλάνα από την ταινία.  Φυσικά η «ναυαρχίδα» της σειράς των μοντέλων ήταν το υποβρύχιο τύπου 941 Akula, (Νατοϊκή ονομασία, Typhoon),  «Κόκκινος Οκτώβρης» στην κλίμακα 1/400.  
Δυστυχώς η εύρεση του συγκεκριμένου κίτ είναι σχεδόν αδύνατη, ακόμη και στο eBay.  Εγώ ήμουν τυχερός καθώς ο καλός μου φίλος, συνάδελφος και μοντελιστής, Kenny Chapman το εντόπισε για μένα μετά από χρόνια έρευνας στο eBay στην εξωφρενική τιμή των …$ 3,5!!! και μου το δώρισε.

Το Κίτ.

Το κίτ είναι αρκετά απλό, με μόλις 33 κομμάτια πλαστικού μαύρου χρώματος, συμπεριλαμβανομένου και της πλαστικής βάσης του, και μια μικρή καρτέλα χαλκομανιών.  Βέβαια, τίποτα δεν είναι απλό, έτσι και το κίτ είχε τα θέματά του.  Κατ’ αρχήν, είναι αντιγραφή του αντίστοιχου κίτ της ίδιας εταιρίας με θέμα τα υποβρύχια τύπου Typhoon, όπου και στα 2 τελικά η Revell κατόρθωσε να κάνει λάθη…
Στο κίτ που μας ενδιαφέρει στην συγκεκριμένη κατασκευή, δεν δίνονται τα ανοίγματα στην πλώρη και στην πρύμνη του συστήματος αθόρυβης πρόωσης που υποτίθεται ότι είχε το υποβρύχιο στην υπόθεση, λείπουν οι 2 πλευρικοί θόλοι παθητικού σονάρ στην πλώρη, οι προπέλες δεν είναι 6φυλλες και το σοβαρότερο λάθος όλων, το κίτ είναι πιο κοντό και ελάχιστα στενότερο από το υποτιθέμενο Typhoon type 7!!!  Μετά από αρκετή έρευνα διαπίστωσα ότι το κίτ ήταν κοντύτερο κατά 6 εκατοστά στην κλίμακα, 4 μπροστά από τον πυργίσκο, καθώς το συγκεκριμένο Typhoon είχε 4 επιπλέον silo εκτόξευσης διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων και 2 πίσω από τον πυργίσκο…  

Η κατασκευή.

Για το μήκος, σκέφτηκα να κόψω το κίτ μπροστά και πίσω από τον πυργίσκο και να προσθέσω από πλαστικό το μήκος που λείπει.  Θα χρειαζόταν όμως και να κόψω εγκάρσια καθ’ όλο το μήκος του ολόκληρο το κύτος για να φαρδύνει λίγο…  Τελικώς δεν το έκανα διότι δεν πίστευα ότι θα το βγάλω όπως πρέπει, έτσι το άφησα όπως έχει.  
Για τα ανοίγματα, έκανα τις 2 οβάλ οπές στην πλώρη και πρόσθεσα τις πόρτες εσωτερικά πριν κλείσουν τα 2 μισά του σκάφους, ενώ στα αντίστοιχα στην πρύμνη, τρύπησα τα σημεία στο σκάφος και πρόσθεσα τις πόρτες που εκτείνονται προς τα κάτω με φωτοχαραγμένα μεταλλικά κομμάτια από τα περισσεύματα άλλων μοντέλων.
Οι 2 πλαϊνοί θόλοι του παθητικού σονάρ έγιναν από πλαστικό από παλιά πλέγματα άλλων κίτ, κατάλληλα διαμορφωμένα στο σχήμα ενώ δεν μπόρεσα να βρω κατάλληλες 6φυλλες προπέλες στην κλίμακα, οπότε άφησα αυτές του κίτ.
Πέραν από ένα σπάσιμο στα αριστερά στην πρύμνη που είχε το κίτ, όλα τα άλλα ήταν με ελάχιστο φιλμ από τα καλούπια και είχε πολύ καλή εφαρμογή, ενώ όλο το σκάφος έχει χαραγμένη επιφάνεια αναπαριστώντας ικανοποιητικότατα την επιφάνεια του πραγματικού.  
Αφού έγιναν όλες οι αλλαγές που προανέφερα, η συναρμολόγηση ήταν απλή και δίχως προβλήματα.  Το κίτ δίνει και 2 βαλλιστικούς πυραύλους R-39 Rif, (Νατοϊκή ονομασία SS-NX-20 Sturgeon), τους οποίους τους άφησα στην άκρη…
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα να γίνουν 4 silo με ανοιχτά τα καπάκια τους και εμφανείς τις κεφαλές τεσσάρων βαλλιστικών πυραύλων, μόνο που η εσωτερική τους λεπτομέρεια είναι εντελώς λάθος.  Αποφάσισα να βάλω τα καπάκια σε ανοιχτή θέση και πρόσθεσα το χαρακτηριστικό εσωτερικό τους σχήματος ημισφαιρίου τα οποία έφτιαξα από μεμβράνες (οι εσωτερικές κάτω από τα κουμπιά) από παλιό τηλεκοντρόλ.

Το Βάψιμο.

Όλο το μοντέλο είναι βαμμένο κυρίως με ακρυλικά χρώματα.  Για τα κάτω μέρος χρησιμοποίησα το ακρυλικό Flat (Matt) Medium Gray της Italeri ενώ για το πάνω μέρος – πάνω από την ίσαλο – μια μίξη από ακρυλικό Flat Gunship Gray της Italeri και ακρυλικό Flat Black της Testors/Model Master σε αναλογία 2:1.  Οι προπέλες βαφτήκανε με το ακρυλικό Metallic Brass της Testors/Model Master, ενώ οι οπές των 8 τορπιλοσωλήνων στην πλώρη και οι τετράγωνες εσοχές στον πυργίσκο βαφτήκανε με ακρυλικό Flat Black της Testors/Model Master.  Το κίτ δίνει την δυνατότητα να τοποθετηθούν οι κεραίες, τα ραντάρ και το περισκόπιο σε ανεβασμένη ή κατεβασμένη θέση – όλα μαζί σε ένα σύνολο.  Αποφάσισα για να αναδειχθούν κιόλας να τα κάνω στην ανεβασμένη θέση.  Οι ιστοί, το εσωτερικό από τις θυρίδες των σιλό των πυραύλων και τα παράθυρα του πυργίσκου βαφτήκανε με σμάλτο Coal Black 85 της Humbrol, οι κεφαλές των πυραύλων και τα περισκόπια με ακρυλικό Flat Medium Gray της Italeri και τα ημισφαιρικά κομμάτια στο εσωτερικό των θυρίδων με ακρυλικό Flat Light Green της Italeri.  Στα περισκόπια έγιναν ακανόνιστες βούλες με ακρυλικό Flat Gunship Gray της Italeri, στεγνό πινέλο με σμάλτο Metallic Gun Metal 53 της Humbrol και τα ραντάρ βαφτήκανε με ακρυλικό Metallic Steel της Italeri.  Ακολούθως, όλο το μοντέλο ψεκάστηκε με Clear από την Humbrol και περαστήκανε οι χαλκομανίες οι οποίες ήταν …κλασσικές Revell, έτσι, αυτές που μπαίνουν στις θυρίδες διαφυγής και διάφοροι κύκλοι και τετράγωνα, ξηλωθήκανε με συνοπτικές διαδικασίες από το μοντέλο και τα αντίστοιχα σημεία βαφτήκανε με ακρυλικά Flat White και Flat Red και τα 2 από την Italeri.  Μετά από ένα ακόμη πέρασμα με Clear της Humbrol, έγινε wash με το πολύ καλό έτοιμο ακρυλικό Weathering Wash Black της Flory Models, αναδεικνύοντας όλη την χαραγμένη λεπτομέρεια του υποβρυχίου, κυρίως στο κάτω μισό μέρος.  Στο τέλος, όλα σφραγίστηκαν με το ακρυλικό βερνίκι Flat Varnish της Italeri.
Επέλεξα να μην κάνω φθορές στο υποβρύχιο για 2 κυρίως λόγους, πρώτον ως θέμα βιβλίου και σεναρίου ταινίας, ανήκει περισσότερο στην κατηγορία των fantasy και όχι των πραγματικών οπότε υπάρχει σχετική ελευθερία επιλογών, εξάλλου και στην ταινία το υποβρύχιο δεν έχει καθόλου φθορές από την πολυκαιρία και δεύτερον, σύμφωνα πάντα με το βιβλίο και την ταινία, πρόκειται για νεότευκτο υποβρύχιο, ναυαρχίδα όλων των υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων του Σοβιετικού Ναυτικού στην πρώτη του αποστολή, οπότε το άφησα «καθαρό».

Η βάση.

Ευθύς εξ αρχής είχα αποφασίσει να παρουσιάσω το μοντέλο σε «κίνηση», με τα ανοίγματα πρώρα-πρύμνα της αθόρυβης πρόωσης ανοιχτά και με τα 4 silo επίσης ανοιχτά.  Γι’ αυτό και τα πηδάλια κλίσης (βάθους) στην πλώρη και στην πρύμνη, καθώς και το πηδάλιο διεύθυνσης στην πρύμνη κολληθήκανε εξαρχής στην επιθυμητή θέση.  Το πρόβλημα ήταν πως θα το κάνω να «αιωρείται» χωρίς να ακουμπά κάπου εμφανώς.  Την λύση την έδωσε ένα κομματάκι από τζάμι από παλιό πολυμηχάνημα fax-printer-scanner το οποίο και είχα …κανιβαλίσει – είπαμε, σαν μοντελιστές δεν πετάμε τίποτα!  Έτσι, άνοιξα μια διαγώνια στενόμακρη τρύπα στα ύφαλα του υποβρυχίου όπου θα «έμπαινε» χωνευτά το τζαμάκι, ενώ η άλλη άκρη του «πακτώθηκε» στην ξύλινη βάση με θερμοκόλλα.
Για περισσότερη «ατμόσφαιρα» στο όλο θέμα, έφτιαξα 2 βράχους από απλό πυλό της DAS αγορασμένο από το βιβλιοπωλείο/χαρτοπωλείο της γειτονιάς, θέλοντας να βάλω το υποβρύχιο να περνά ανάμεσά τους.  
Οι βράχοι, αφού τους «έπλασα» και τους έδωσα το επιθυμητό σχήμα και μέγεθος, περαστήκανε στην αρχή με το κεραμιδί αστάρι αυτοκινήτων της Hycote  σε spray, ψεκαστήκανε με σμάλτο Gloss Midnight Blue 15 της Humbrol, κατόπιν τους πέρασα διαδοχικά με φαρδύ πινέλο σμάλτο Matt Blue 25 της Humbrol, ψέκασα λακ, ακολούθησε ακρυλικό Flat Blue Gray της Italeri και με ένα πινέλο με σκληρή τρίχα και την βοήθεια νερού, αφαίρεσα το χρώμα σε επιλεκτικά σημεία για να αποκαλυφθούν τα χρώματα από κάτω.  Στην συνέχεια και με την βοήθεια διαφόρων ξηροπαστέλ του εμπορίου και από διάφορα weathering sets της Tamiya άρχισα να κάνω κι άλλα φωτίσματα και σκιές στα βράχια.  Ακολούθησε ακρυλικό βερνίκι Flat Varnish της Italeri, στεγνό πινέλο με ακρυλικά Flat Medium Green και Flat Non Specular Blue Gray και τα 2 της Italeri, wash με το ακρυλικό Weathering Wash Dark Dirt της Flory Models και σμάλτο Matt Dark Gray 32 της Humbrol και τελικό στεγνό πινέλο σε μερικά σημεία με σμάλτο Matt Sand 63 της Humbrol.  Όλα σφραγίστηκαν με ακρυλικό βερνίκι Flat Varnish της Italeri.
Στην αρχή, εκτύπωσα μια αφίσα της ταινίας και την κόλλησα στην βάση ενώ από πάνω της κόλλησα 1 ψηλό βράχο και ένα ραφτό σήμα από την ταινία που βρήκα πάμφθηνα στο eBay.  Για «πλάτη» εκτύπωσα υποβρύχια φωτογραφία για προσομοίωση του βάθους.  Το όλο σύνολο οδηγήθηκε στην πλήρη αποτυχία όταν μετά από λίγες μέρες οι εκτυπώσεις, κυρίως αυτή στην «πλάτη» του σκηνικού, άρχισαν να «φουσκώνουν» σε σημεία που δεν είχε πολύ κόλλα…  
Ξήλωμα λοιπόν και φτού από την αρχή με νέα ιδέα…
Αποφάσισα να μην βάλω «πλάτη» στην βάση, αλλά μόνο το κάτω μέρος με την προσθήκη ενός δεύτερου, χαμηλότερου και πιο λείου βράχου και να «πασπαλίσω» το σύνολο με άμμο.    
Αφού κόλλησα τους 2 βράχους με βενζινόκολλα στην ξύλινη βάση, πέρασα όλη την βάση με αραιωμένη ξυλόκολλα, (ατλακόλ)  με ένα φαρδύ πινέλο.  Ο φίλος και συν-μοντελιστής Αλέξανδρος Ντάκης με προμήθευσε με άμμο από ποτάμι – η επιλογή του ποταμιού έναντι της θαλάσσης έγινε με γνώμονα ότι για την κλίμακα η άμμος θαλάσσης θα ήταν αφύσικα χοντρή λόγου του κόκκου της, ενώ η άμμος του ποταμιού είχε την κατάλληλη υφή και μέγεθος ψιλού κόκκου που ήθελα για την κατασκευή καθώς και το κατάλληλο χρώμα.  
Με την ατλακόλ ακόμη υγρή, πασπάλισα την βάση από ψηλά με την άμμο – με τα δάχτυλα πάντα, σαν αλατοπιπέρωμα ένα πράγμα, ενώ για να κολλήσει και στα βράχια, τα ψέκασα πριν με λακ, διασφαλίζοντας και το να κολλήσει η άμμος πάνω τους αλλά και την φυσική όψη του βρεγμένου στοιχείου.  Για να μείνει η άμμος σίγουρα στην θέση της, ξανά ψέκασα λακ και ξανά πασπάλισα άμμο σε επιλεκτικά σημεία, δημιουργώντας μικρές ανωμαλίες στον «βυθό» μου και δίνοντας διαφορετικές αποχρώσεις στο όλο σύνολο.
Σειρά είχε να τοποθετηθεί το υποβρύχιο στο τζαμάκι.  Με την βοήθεια εποξικής κόλλας 2 συστατικών, το υποβρύχιο έκατσε και κόλλησε στην επιθυμητή γωνία σταθερά, δίνοντας την αίσθηση ότι «αιωρείται» κοντά στον βυθό, μανουβράροντας ανάμεσα σε 2 υποθαλάσσια βουνά.

Η ταμπέλα.

Η ταμπέλα έγινε από 2 διαφορετικά υλικά.  Το μπροστά μεγάλο κομμάτι είναι από μέταλλο το οποίο και χάραξε με την βοήθεια μηχανήματος χάραξης CNC ο φίλος και συν-μοντελιστής Θωμάς Σήτας.  Η επιγραφή είναι στα αγγλικά και στα Ρώσικα και είναι ο τίτλος από μια χαρακτηριστική έκφραση από την ταινία, “Crazy Ivan”, δηλαδή η απότομη στροφή για να ελέγξει εάν ακολουθεί κανείς από πίσω το υποβρύχιο – πραγματικός ελιγμός όλων των Ρωσικών υποβρυχίων.
Αφού χαράχθηκε και μετά από πολλούς πειραματισμούς και συνολικά 10 ώρες (!!!), η τελική μορφή επιτεύχθηκε ως εξής:  ψέκασα γκρι αστάρι αυτοκινήτων της Hycote, κατόπιν ακρυλικό Metallic Gold της Italeri, βερνίκι σμάλτου Gloss Cote της Humbrol,  wash με το ακρυλικό Weathering Wash Black της Flory Models και με πινέλο έκανα σκιές με κυροπαστέλ Wax Paste Metal Brass προσφορά από την φίλη Έρη Μπούρη και το κατάστημα L’ Artisanat.  Στο τέλος ψεκάστηκε Clear της Humbrol.
Το πίσω κομμάτι έγινε από ξύλο, το οποίο αφού έκοψα στο επιθυμητό σχήμα, το έτριψα και το πέρασα ένα ακρυλικό βερνίκι ξύλου σε σπρέι.  Αφού στέγνωσε, το ψέκασα με Clear της Humbrol και πέρασα την χαλκομανία με το ερυθρό αστέρι του Σοβιετικού Ναυτικού.  Τελικό ψέκασμα με Clear της Humbrol και κόλλημα τα 2 μέρη μεταξύ τους με θερμοκόλλα, ψέκασμα το πίσω μέρος με σμάλτο Satin Oak 71 της Humbrol και κόλλημα όλο το σύνολο στην ξύλινη βάση ξανά με θερμοκόλλα.

Επίλογος.

Κάπου εδώ τελείωσε το όλο εγχείρημα το οποίο αν και ξεκίνησε σαν μια απροβλημάτιστη και προπάντων γρήγορη κατασκευή, τελικά ούτε λίγο ούτε πολύ με απασχόλησε για 100 ώρες!!!

Δεν βαριέσαι, χόμπι είναι…!!!

 

Πολύ ωραίο διόραμα! Το στήριγμα του υποβρυχίου ελάχιστα φαίνεται!!! Αν υπήρχε και κάποιο διάφανο κάλυμα σε μπλέ χρώμα για την φωτογράφιση, θα ήταν δύσκολο να το διακρίνει κανείς από το πραγματικό!

Όμορφο αποτέλεσμα..και πολύ ωραία και πρωτοτυπη δουλειά..
Επίσης ....κατατοπιστικότατη η παρουσίαση του στο φόρουμ...


Το ευχαριστήθηκες πιστεύω Γιώργο

Όμορφο και πρωτότυπο θέμα.
Ο τρόπος που το έφτιαξες να αιωρείται είναι αρκετά διακριτικός.
Ωραίο αποτέλεσμα.

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!

Γιωργο δεν σου κρυβω ότι καθως εβλεπα τις φωτο εβαλα και στο "γιουτιουμπ" να ακουω και τη μουσικη από τη ταινια...και το Φχαριστηθηκα ακομα περισσοτερο...Μπραβο!!!

Ωραίος! Ευχαριστώ πολύ!